Kolonia Emma w Radlinie to zespół budynków z przełomu XIX i XX wieku. “Kolonie Emmagrube” zaprojektowana została dla ówczesnych pracowników kopalni „Emma” w Radlinie. Pierwsze budynki wybudowane w 1897 roku wzdłuż ówczesnej Keiser – Wilchelmstrasse, przeznaczone były dla urzędników pracujących na kopalni. Obecnie znajdują się one przy ul. Korfantego. W następnych latach powstało kilkanaście wolno stojących domów urzędniczych i robotniczych. Budowane były wzdłuż głównej drogi Radlina oraz bocznych, biegnących skośnie do niej. Wszystkie domy wzniesione zostały z czerwonej cegły, przeważnie na rzucie zbliżonym do kwadratu, posiadały dwie kondygnacje z charakterystycznymi dwuspadowymi dachami. Pomiędzy domami budowano niewielkie, parterowe budynki gospodarcze oraz małe ogródki. Projektantem pierwotnej części osiedla był najprawdopodobniej wrocławski architekt A. Becher.
Drugi etap budowy osiedla to lata 1910-1913. Powstał wówczas zespół budynków szkolnych wraz z częścią mieszkalną, która architektonicznie przypominała domy typu cottage. Projektantami tej części byli William Müller i Hans Poelzig.
Cała kolonia została skanalizowana i zelektryfikowana. Oprócz budynków mieszkalnych, na terenie osiedla znajdował się duży dom towarowy, gospoda, pralnia, łaźnia, piekarnia, zakład fryzjerski, sklep, 3 domy noclegowe, oraz pomieszczenia tzw. biblioteki ludowej.
Po II wojnie światowej, Polska władza postanowiła rozprawić się z niemieckim nazewnictwem na Śląsku i zmieniono nazwy osiedla oraz kopalni na „Marcel”, upamiętniając lokalnego działacza komunistycznego.
Architektura kolonii udowadnia, że budowniczym w tamtych czasach oprócz funkcjonalności zależało również na pięknym wyglądzie. I mimo upływu lat, do dziś zachwyca miłośników górnośląskiej architektury.
Wszystkie informacje na temat osiedla Emma, pochodzą ze strony – emma.radlin.pl