Początki Kopalni w Makoszowach zaczęły się w 1890 roku, gdy poziomami 170 i 230 m, przez wyrobiska prowadzone pod ziemią z kopalni Guido, rozpoznano rezerwowe pola górnicze. W 1900 roku, Skarb Pruski - właściciel zakładu - zaczął głębić szyb I, a rok później szyb II. Obydwa miały służyć tylko do celów wentylacyjnych kopalni Luiza. Wkrótce szyby te rozrosły się do zakładu górniczego, zwanego od pola nadania górniczego - Zeroschächte. Wydobycie ruszyło w kwietniu 1906 roku. Po 2 latach oba szyby połączono z koksownią i przemianowano na Delbrückschachte. Od 1925 roku rozpoczęto w kopalni wybieranie węgla systemem ścianowym.
Po podziale Górnego Śląska w 1923 roku, kopalnia Delbrück pozostała na terenie Niemiec. Granica z Polską przebiegała częściowo wzdłuż ogrodzenia kopalni, a brama zakładu funkcjonowała jako przejście graniczne. W 1926 roku właścicielem kopalni został koncern Preussag. W 1945 roku kopalnię przekazano władzom polskim nadając jej nazwę Kopalnia „Makoszowy”. W sierpniu 1958 roku doszło do najtragiczniejszej katastrofy w historii kopalni. W wyniku wybuchu ogromnego pożaru na poziomie 300 m, zaczadziło się 72 górników a 87 uległo poważnym zatruciom.
W latach 60. XX wieku zgłębiono do 717 metrów nowy szyb III, a kolejny - szyb IV wydobywczy, posiadający głębokość 944 m - uruchomiono w 1981 roku. 31 grudnia 2016 – decyzją Ministerstwa Energii w kopalni zakończono wydobycie.
Informacje z wikipedia.org
