Parowóz Tp4-217. Często go mijałem, czasami codziennie przejeżdżając ulicą Piaskową w Pyskowicach. Od lat nieużywany stał jako pomnik na bocznym torze kolei piaskowej. Jadąc od strony Dzierżna zawsze stwarzał wrażenie jakby wjeżdżał na przejazd kolejowy.
Lokomotywa ta wyprodukowana została w 1918 roku przez Borsig Lokomotiv-Werke GmbH w Berlinie. Oznaczona była symbolem G81 (G8-1). Po II wojnie światowaj, po przejęciu jej przez PKP, dostała polskie oznaczenie Tp4. Po wycofaniu tej wysłużonej lokomotywy z eksploatacji na początku lat osiemdziesiątych XX wieku, przez wiele lat stała przy lokomotywowni kopalni piasku w Pyskowicach. Parowóz był własnością Muzeum Kolejnictwa w Warszawie. Po likwidacji muzeum w 2016 roku, lokomotywa została eksponatem nowej instytucji – Stacja Muzeum, wpisanym do Rejestru Zabytków Ruchomych Województwa Mazowieckiego.
Dzisiaj już nie zobaczymy jej w Pyskowicach. We wrześniu 2019 roku, została przewieziona do Świeradowa Zdroju i ustawiona jako pomnik na terenie byłej stacji kolejowej. – zobacz zdjęcia
Wracając do historii tej lokomotywy. Pruska lokomotywa parowa G 8.1 była kontynuacją serii G 8 autorstwa Roberta Garbe. Początkowo była określana jako “wzmocniona klasa standardowa” ( Verstärkte Normalbauart). Była w tym czasie najczęściej produkowaną lokomotywą i zaraz po stworzonej 20 lat później DR 52, drugim najczęściej produkowanym typem lokomotywy w Niemczech. Tylko dla pruskich kolei państwowych, a później dla Deutsche Reichsbahn, wyprodukowano łącznie 4958 lokomotyw tego typu. Po zakończeniu I wojny światowej, w ramach reparacji wojennych, zagranicznym kolejom zostało przekazanych łącznie 1868 lokomotyw. Najwięcej bo 459 maszyn trafiło do PKP, gdzie oznaczone zostały jako seria Tp4. Wszystkie lokomotywy które pozostały w Niemczech otrzymały oznaczenia DR 55.25-56, 55.58.
Linki: