Zamek w Raciborzu | Górny Śląsk na zdjęciach

^{Widok na główną część zamku od strony dziedzińca}

Zamek w Raciborzu powstał na miejscu dawnego grodu, który znajdował się na naturalnej wyspie i był otoczony kanałem młynówki oraz głównym nurtem Odry i jej odnogą. Zabudowa warowni składała się z drewnianych domostw o konstrukcji z poziomych bali, które układano jeden na drugim tworząc tzw. zręby. Warownia posiadała prawdopodobnie jedną murowaną budowlę, jaką była kaplica. W środku mieściły się pomieszczenia dla kasztelana, jego załogi oraz służby, a także potrzebne do funkcjonowania grodu zabudowania gospodarcze. Budowla pełniła przede wszystkim funkcję obronną. Powstanie grodu według przeprowadzonych badań może być datowane najwcześniej na IX wiek.
W 1281 roku powstało samodzielne księstwo raciborskie, co spowodowało, że Przemysław I rozpoczął przebudowę grodu. W wyniku przebudowy zakończonej w 1287 roku powstał zwarty zespół budynków z cegły, gdzie głównym akcentem był budynek mieszkalny o charakterze pałacowym.

Wał otaczający gród początkowo miał konstrukcję rusztową (przekładkową), który w I połowie XIII wieku został wzmocniony masami ziemi i wykorzystany jako fundament pod budowę ceglanego muru. Do dzisiaj przetrwały jedynie mury w zachodniej i północno-wschodniej części zamku, oraz fundamenty murów w południowo-wschodnim narożu. Niestety do czasów dzisiejszych nie zachowała się żadna baszta czy wieża. Zabudowa dziedzińca rozpoczęła się w XIII wieku i wskazuje na wykorzystanie rozwiązań stosowanych przez Czechów. Oparcie przebudowy systemu obronnego o dawny wał drewniano-ziemny świadczy o tym, że zamek zaczął pełnić funkcję mieszkalno – reprezentacyjną, a nie obronną jak wcześniej.

^{Studnia na dziedzińcu}

^{Widok na raciborski zamek od strony wschodniej}

Zamek w Raciborzu posiada zarówno elementy gotyckie, jak i renesansowe. Wszystkie budynki są murowane z cegły i otynkowane.
Główne zabudowania zamkowe znajdują się w skrzydle wschodnim całego obiektu. Są niejednolite pod względem funkcji i okresu powstania. Od północy znajduje się budynek mieszkalny, który opiera się na dawnych murach gotyckiego zamku, a także kaplica, budynek bramny oraz ruiny budynku mieszkalnego południowo-wschodniego. Kaplica powstała w latach 1288–1293 w wyniku wzniesienia nowego, murowanego zamku. Kaplica zamkowa od połowy XIX wieku, ze względu na swój wysoki poziom artystyczny, nazywana jest perłą gotyku śląskiego.
Budynek bramny początkowo był o połowę krótszy od obecnego i znajdował się w pierwszej partii murów. Powstał prawdopodobnie w XIII wieku, przebudowany w XIII/XIV wieku.
Budynek południowo-wschodni dobudowany w latach 1603–1636, częściowo wykorzystuje gotyckie mury. Obecnie zachowała się tylko ruina budowli.
Skrzydło północno – zachodnie wykorzystywane w celach gospodarczych. Po pożarze zamku w 1858 roku przebudowane na browar i pozbawione całkowicie cech zabytkowych.

^{Wnętrze zamkowej kaplicy po remoncie z 2013 r.}