KOŚCIÓŁ I MAUZOLEUM
książąt Henckel von Donnersmarck
Na terenie parku w Świerklańcu, a dokładniej w północno - zachodniej jego części, znajduje się wysokiej klasy dzieło niemieckiej architektury sakralnej z przełomu XIX i XX wieku. Jest to dawny kościół pałacowy wraz z kaplicą grobową książąt Henckel von Donnersmarck. Kościół budowany był w latach 1896-1897, natomiast mauzoleum wraz z krużgankiem wybudowano w 1905 roku. Obydwie budowle wzniesiono w tym samym stylu architektonicznym. Kościół zlokalizowano w tym miejscu, aby mogli z niego korzystać również okoliczni mieszkańcy. W nabożeństwach uczestniczyli ewangelicy, głównie urzędnicy i pracownicy hrabiego Donnersmarcka. Korzystali oni z drogi poprowadzonej z dala od prywatnej rezydencji książęcej.
Kościół pw. Dobrego Pasterza w świerklanieckim parku.
Projektantem budowli był urodzony w 1823 roku w Pszczynie Julius Karl Raschdorff. Absolwent Akademii Budowlanej w Berlinie. Całość została zaprojektowana w stylu neogotyckim. Kościół ewangelicki wybudowano jako orientowany, na planie wydłużonego prostokąta. Od strony południowej przylega do niego mieszcząca wejście boczne kruchta, do której dostawiono widoczny na zdjęciach, malowniczy pasaż. Przed wejściem głównym, znajduje się otwarty przedsionek. Wnętrze kościoła z neogotyckim wyposażeniem, jest jednoprzestrzenne, bez podziału na nawę i prezbiterium. Od północy przylega krużganek, który łączy kościół z mauzoleum.
Mauzoleum Donnersmarcków powstało na planie krzyża greckiego. W części podziemnej znajdowała się krypta grobowa z 19 komorami grobowymi. Posadzka umożliwiała pochówek bezpośrednio w ziemi co było życzeniem drugiej żony Hrabiego Guido von Donnersmarck - Katarzyny Slepcow. W części naziemnej wnętrze ozdobiono kamienną płaskorzeźbą przedstawiającą Złożenie do Grobu. Wszystkie okna wypełniały witraże a dach nekropolii kryty był miedzianą blachą. Na dachu osadzono trybowaną w miedzi figurę Anioła Pokoju.
Podczas trwania II wojny światowej Kościół i mauzoleum nie ucierpiały. Obiekty zostały zdewastowane w latach powojennych. Pierwszego zniszczenia dokonano gdy protestanccy urzędnicy księcia Donnersmarcka opuścili Świerklaniec. Powojenne losy świątyni były bardzo złe, ponieważ był to kościół protestancki i pochodził od znienawidzonego przez nowe władze rodu. Powstał nawet pomysł utworzenia w kościółku i mauzoleum kompleksu basenów kąpielowych. Brano też pod uwagę całkowitą rozbiórkę.
Rada Parafialna Świerklańca, pomimo, iż był to kościół protestancki, wystąpiła do ówczesnego zarządcy parku o przekazanie całego obiektu na własność parafii. Inne parafie poczyniły starania o przejęcie wyposażenie kościoła. Wniosek o przekazanie obiektu na rzecz Parafii Świerklaniec doczekał się realizacji dopiero po dziesięciu latach w czerwcu 1957 roku. Po wykonaniu koniecznego remontu, w lipcu 1957 roku, poświęcenia dokonał ówczesny proboszcz ks. Stefan Kawka. Niestety, dwa lata później wprowadzono całkowity zakaz odprawiania nabożeństw. Lata 60-te były najgorsze dla tych zabytkowych budowli. Skradziono wówczas drzwi, kompletnie zniszczono sarkofagi. Zerwano posadzki i pokrycie dachu. Zniszczone zostały zewnętrzne kamienne ozdoby, witraże oraz organy. Na początku lat 80-tych ówczesny proboszcz ks. Kazimierz Wyciślik podjął starania by odrestaurować cały zdewastowany kompleks. Odbudową kierował i do końca doprowadził ks. Józef Bartoszek. 28 sierpnia 1983 roku świątynię konsekrował ks. Biskup Herbert Bednorz nadając tytuł Dobrego Pasterza.*
Kościół pw. Dobrego Pasterza w świerklanieckim parku.
* Tekst na podstawie informacji znajdujących się na tablicach ulokowanych na terenie parku.