Zaborze kolonia B. Miejsce stworzone dla górnictwa i przez górnictwo zniszczone. Takich przykładów na Górnym Śląsku jest bardzo wiele. Historia osiedla powstałego w okolicach dzisiejszej ulicy Lompy w Zabrzu rozpoczęła się w 1869 roku, gdy na południe od kopalni Królowa Luiza Wschód, zaczęły powstawać pierwsze budynki. Teren obejmował główną oraz liczne boczne ulice odchodzące w kierunku południowym i wschodnim. (Zobacz na historycznej mapie)
Pracownicy kopalni otrzymywali bezpłatnie działki, na których budowali swoje domy za nieoprocentowaną pożyczkę. Z biegiem lat kolonia rozbudowywała się i coraz bardziej nabierała miejskiego charakteru. Dla mieszkańców była samowystarczalna. Istniało tu wiele wszelakich sklepów, swoje punkty posiadali rzemieślnicy. Istniały tu szkoły i przedszkola, kina, biblioteki, lokale gastronomiczne oraz browar. Istniał też kościół ewangelicki. Systematycznie wzrastała liczba ludności kolonii. W roku 1900 populacja liczyła 7000 mieszkańców. W 1909 już prawie 11000, a w następnych latach już ponad 16000. Wiele zmieniło się po II wojnie światowej. Kopalnia Zabrze, bo tak już się nazywała, zaczęła budować dla swoich pracowników nowe osiedle na polach w północnej części Zaborza. Stara Kolonia B, coraz bardziej zniszczona na skutek szkód górniczych, była stopniowo wyburzana. Mieszkańcy przenosili się do innych, nowszych domów. Dzisiaj niewiele z niej zostało, kilka familoków w głębi bocznych ulic i kilka zaniedbanych kamienic przy głównej drodze. Po kopalni też już nie ma śladu, została tylko połać nieużytków. Patrząc na to wszystko, aż trudno sobie wyobrazić jak mogło tętnić tu życie na przełomie XIX i XX wieku.
Informacje historyczne pochodzą ze strony Historia Zabrza którą bardzo polecam. Tam też znajdują się stare zdjęcia, pocztówki i wiele więcej ciekawych informacji o tym miejscu.
Zobacz też:
